Ku pogodzie ducha i powszechnej szczęśliwości!

2011-03-08

Allegretki na balowo

Czyli sierotki moje włóczkowe po blokowaniu. Zdjecia robione bez flesza pod światło, ale o dziwo, kolory wyszły w ca. 80% identyczne z rzeczywistymi.

Panie i Panowie! Pozwólcie mi przedstawić
Panna Dynia Marchewkowa:

Karmazynowa Angorka:


Szaliczek Kłębuńkowy:


To byli wczorajsi mieszkańcy prześcieradła, teraz kolej na te, które wypoczywały na ręczniku, pośrednio gimnastykując Pana Dobrego!

Żółta....


...niebieska...

... i brązowa!


Wszystkie prezentowały się na manekinie afroamerykańskim w rozmiarze 36. Taki u mnie czasowo przebywa. Trofiejny niejako.


Na prześcieradle wypoczywają aktualnie kolejne wywłoki, jutro ich kolej na manekinie się potarzać.
Jeden z tworów należy do Pani Idyjotki. Kto zgadnie (oprócz in-spe-właścicielki, jej rodziny, pociotków, pracowników i podopiecznych) dostanie ode mnie mały dziany upominek. Oczywiście z rodu Allegretek!
Pierwsze słowo się liczy! Jak będzie więcej celnych trafień, to zrobię losowanie. Do fantu mogę dołożyć w pakiecie kota. Malutkiego. Na życzenie ;)

2011-03-07

Komunistyczne święto nam nadciaga!

Liczę na goździka i rajstopy! Ale ponieważ Pan Dobry święta nie poważa ani nie celebruje, to chyba sobie sama jaki ekskluzywny prezent sprawię! Na przykład wysprzątam piwnicę! Albo okienka ze dwa umyję, ha!
Jeśli jednak żądza uczczenia Dnia Kobiet nie będzie aż tak przemożna, to spędzę sporą część dnia w otoczeniu tych oto, sercu miłych, atrybutów:

Czego i Wam życzę!

Blokowisko

Słońce leniwie oparło się o wschodnią ścianę ponurego domostwa. Liznęło kąty pełnym pyłków jęzorem. I wylizało z kąta cały olbrzymi wór, a konkretnie papierową torbę Ikea (tę o pojemności milion litrów oraz pełnej domniemanej ekologiczności!). Z wora wesoło wychynęły robótki. Pokończone ale niepozszywane. Pokończone, ale nitkoniepochowane. Pokończone, ale niezblokowane. Dziś więc podjęłam wyzwanie i poblokowałam parę najświeższych sztuk, od jutra, jeśli słonko dopisze, rozpocznę fotografowanie zmartwychwstałych wełnianych zewłoczków. 

Widać wyraźnie na załączonych zdjęciach, że nie cierpię robić odzieży. Chusty, szale, mitenki, skarpetki, kominy - proszę bardzo, każda ilość. Może to odium po projekcie modowym, w którym miałam okazję współuczestniczyć jako wyrobnik od części dzianej. Po przerobieniu kilogramów grafitowej włóczki i formowaniu na wymiar najdziwniejszych quasiubraniowych konstelacji myśl o narzuceniu oczek i zrobieniu jakiegokolwiek sweterka napełnia mnie prawdziwym przerażeniem!
Ale dość tego marudzenia, oto prezentacja:

Wariacja na temat Annis pierwsza dopchała się pod nóż, a raczej pod szpilki
Za chwilkę obciekła i do wywczasu na prześcieradełku dołączyła wariacja na temat czerwonej angorki


Prześcieradło jest miarowe, 210x140cm, co daje pewne pojęcie o rozmiarach szaliczków. Ponieważ został kąsek miejsca, to dobił szaliczek kłębuńkowy (kłębuniek prezentował się w poprzednim poście, z 5 dag dość grubej wełęnki cudów nawojować się nie dało...)




Poszło pięknie, ale skorzystałam z chwilowej nieuwagi Pana Dobrego i skoro już mu zajęłam dostęp do sprzętu grającego, to czemu nie zablokować i dojścia do kanapy?? Robię to tylko dla jego zdrowia - będzie podnosił wysoko nogi by na kanapkę trafić, co podniesie jego tężyznę fizyczna i usprawni połączenia stawowe, zesztywniałe od ciężkiej pracy przy kompie!
Tak się rozczuliłam tą myślą i swą dobrocią, że natychmiast złapałam ręcznik kąpielowy i dołączyły trzy chusteczki. Też kłębuńkowe.


Przyszło mi na myśl, że powinnam nadać tym wszystkim zewłoczkom zbiorczą nazwę "allegretki kłębuńkowe".
A sesję zdjęciowa powyższą (jakość słaba ze względu na niedomogi oświetleniowe) "Allegretki na blokowisku"!